Daco´s Blog

Zoals jullie allemaal weten vertrek ik vrijdag naar Buenos Aires om eens grondig te kijken of daar nog wat te doen is. Uiteraard ga ik van mijn nieuwe avonturen en Blog bijhouden:

http://bogaardaires.blogspot.com/

Er is nu nog erg weinig op te vinden, maar dat gaat zeker veranderen!

En ik ben weer thuis. Mijn reis in een aantal cijfers:

52.000 - Het aantal kilometers dat ik grofweg heb afgelegd de afgelopen periode.

4.011 - Het aantal nummers op mijn iPod. Niet gehoord: het rampenfonds. Op mijn computer thuis kan ik op lengte selecteren, op de iPod zelf lukt dat niet. Jammer.

428 - Het aantal euro's op mijn telefoonrekening over februari.

116 - Het aantal dagen dat ik weg ben geweest. Gaat snel voorbij.

21 - Het aantal uren dat nodig is om van Buenos Aires naar Amsterdam te komen. En dus vice versa omgekeerd hetzelfde. ;-(

16 - Het aantal uren Spaanse les die ik heb gehad.

8 - Het aantal dingen op mijn oorspronkelijke to do-list.

6 - Het aantal dingen van mijn to do-list dat ik uiteindelijk gedaan heb.

6 - Het aantal landen waar ik uiteindelijk geweest ben: Ecuador, Peru, Bolivia, Chili, Argentinië en Brazilië.

5 - Het aantal favoriete Spaanse woorden:
Cocodrilo - Erg grappig.
Medialuna - Mooi als vorm en naam overeenkomen.
Corte - Typisch gevalletje van in het Spaans niet grappig, maar in het Nederlands wel.
Ferrocaril - Qua uitspraak onnavolgbaar.
Claro - Met afstand het meest gebruikte woord in de Spaanse taal (door mij dan).

3 - Het aantal kilo's dat ik ben afgevallen. Het schijnt dus inderdaad zo te zijn dat mannen die reizen afvallen en dat vrouwen die reizen aankomen.

2 - Het aantal nichtjes dat bij terugkeer op Schiphol op mij stond te wachten

1 - Het aantal zwarte gaten waar ik de komende periode ongetwijfeld in zal vallen.....

Maar er is ook nog goed nieuws! Gaat mijn log vanwege voltooiing van de reis stoppen, het stokje gaat overgenomen worden door mijn goede vriend Koen van Joolen. Koen gaat voor zijn werk naar Genève verhuizen, en heeft besloten dat het wel zo fair is om vrienden en familie uitgebreid op de hoogte te houden van zijn dagelijkse beslommeringen. Na een aantal maanden de kunst afgekeken te hebben is Koen er nu klaar voor: z'n weblog is nu te bekijken via http://geneve-o-la-la.blogspot.com

Voor de volledigheid heb ik nog een aantal foto's geupload, o.a. die van Rio.

Sorry, sorry, sorry. Mea culpa. Ik heb veel te lang niets van me laten horen, maar nu heb ik de tijd, de hulpmiddelen en de werkende website om verslag te doen van de afgelopen 2 weken. Maar eerst het belangrijkste nieuws: in tegenstelling tot het plan zit ik nu niet op Cuba maar gewoon in Buenos Aires. En daar blijf ik ook tot het einde van mijn trip, ergens volgende week. De reden: Ik heb hier zo´n 3 weken geleden Karina leren kennen (zie foto), en dat is zo gezellig dat ik op het allerlaatste moment heb besloten de tijd die mij nog rest in Buenos Aires te blijven. Fidel zal dus nog even op mij moeten wachten....

Maar ik was gebleven bij Rio de Janeiro. Vlucht geen probleem, en op donderdag voor Carnaval netjes geland. Vervolgens per taxi naar het appartement in Ipanema. Prima in orde. De vrijdag besteed aan het bezoeken van het grote ¨Christ the redeemer¨-beeld dat boven Rio uittorent. De rest was een aaneenschakeling van feestjes, variërend van straatfeestjes in Lapa en Santa Teresa (een beetje Koninginnedagachtig), tot strandfeesten in Ipanema en natuurlijk het verplichte bezoek aan het Sambodromo. In het Sambadromo (een stadion langs een soort van straat van 700 meter lang) vindt de officiële parade met de wedstrijd tussen de 14 Sambascholen plaats. Elke school heeft ongeveer 80 minuten om haar kunsten te vertonen, en dat gebeurt met veel enthousiasme, geweldige kostuums en praalwagens. Per school meer dan 2000 mensen. Indrukwekkend. Het nadeel is dat de scholen over 2 dagen verdeeld zijn, en dat elke dag om 21:00 begint en om 9:00 ´s ochtends eindigt. Niet te doen dus. We hebben uiteindelijk in een dikke 6 uur 3 scholen gezien. Maar: toeval toeval toeval, bij die drie zaten de uiteindelijke winnaar (Vila Isabel) en de nummer 2 (Grande Rio).

Hoewel het carnaval leuk was, was het hoogtepunt van Rio voor mij de voetbalwedstrijd in het Maracaña satdion tussen Flamengo en Botafogo. Is voetbal in Argentinië al leuk om naar te kijken, in Brazilië gaat er nog een schepje bovenop qua enthousiasme. Voeg daarbij de winst van Flamengo (3-2) met een aantal hele mooie goals en het spektakel was compleet. Verder is Rio een hele mooie stad, veel groen en heuvels wat het erg aangenaam maakt om te bezoeken. Twee nadelen: Het is er constant bloedheet (37 graden) en erg vochtig, en mijn Spaans bleek ineens tamelijk nutteloos. En dat viel toch even tegen. Maar al met al, blij dat ik geweest ben, mooie ervaring.

En toen weer terug naar Bs As. Met Karina afgesproken een weekendje strand te doen in Pinamar, dus zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in Carilo, een rustige badplaats aan de Atlantische kust. Niet veel over te vertellen, behalve dan dat het erg leuk was. Zo leuk dat ik dus besloten heb om hier nog wat langer te blijven.

Overig nieuws: mijn camera heeft het begeven, dus geen foto-updates. Wellicht dat er nog iets te redden valt van de geheugenkaarten. Ik hoop het wel, want er staan een hoop foto´s van Rio op. En Independiente - Racing, een beetje a la Ajax - Feyenoord, is geëindigd in 2-0. 2 doelpunten van Kun.

Samenvattend: weer een paar mooie weken achter de rug, en een rustige week in Bs As voor de boeg. En dan weer terug naar Nederland......

De mensen die zich zorgen maken om de beenontsteking van Pim kan ik bij deze geruststellen: het gaat de goede kant op. Pim is weer vrolijk, zie bijgaande foto. Afgelopen maandag (voor de 6e keer tijdens mijn verblijf in Buenos Aires) wezen eten in restaurant DesNivel, Defensa 855 in San Telmo. Geweldige tent. Gewoon goed eten in een ´Argentijn onder de Argentijnen´-sfeer.

Verder mijn tweede Independiente-wedstrijd gezien. Thuis tegen Gimnasia. Vol stadion, het oudste cement-stadion van Zuid Amerika. Weer in het hardcore vak, dus heel veel zingen en geweldige sfeer. Ik ken inmiddels mijn eerste Independiente-liedje:

Dale, dale, dale Ro.....
Hoy te venimos a alentar,
Para ser campeon,
Hoy hay que ganar

Maar...... ik breng het team geen geluk. na de verloren wedstrijd tegen Argentinos Juniors bleek nu Gimnasia te sterk: 0-1. Had ongetwijfeld te maken met het feit dat Kun geblesseerd was, al kwam hij er 20 minuten voor tijd nog wel in. Hij kreeg 2 goede kansen, maar naast en over. Dus mijn Argentijnse vrienden leken opgelucht dat ik de volgende wedstrijd (de zeer beladen derby tegen Racing, de wijkgenoot. Tussen beide stadions staat 1 huizenblok!) niet mee ga maken.

En gisteren dus de Cuba-crisis. Ik kom 1 maart terug uit Rio, dus leek het me een goed plan om 3 maart naar Havana te vliegen. Dus ik naar Asatej, een gerenomeerd reisbureau. En een en ander bleek een stuk minder eenvoudig dan ik gedacht had. Ik zal jullie de ellende besparen, maar 4 uur later (zonder airco, en het is hier 34 graden) zag mijn reisplan er als volgt uit: 7 maart vliegen naar San Juan, Costa Rico. Vervolgens 8 maart van San Juan naar Havana. terugvlucht naar Nederland op 16 maart. 18:45 land ik op Schiphol. Kortom: van mijn initiële 4 weken Cuba blijft er nu dus precies eentje over. 8 dagen Havana dus, want Santiago zit er op deze manier niet in. Maar: filen onder het kopje ´luxeproblemen´, nietwaar?

De afgelopen dagen onder meer weer een filmpje gepikt. Syriana, van de regisseur van ´Traffic´. Film is gewoon Traffic, maar dan met olie in plaats van drugs. Maar wel goed. En naar het Museo National de Belles Artes geweest. Mooi museum, interessante collectie. Kortom: ik kom mijn dagen nog steeds uitstekend door hier.

En morgen naar Rio! Het zal mij benieuwen......

(Paar nieuwe foto´s upgeload)

... maar ik kan het gewoon niet laten want het blijft leuk: elke serveerster/bardame die me een drankje geeft/brengt per ongeluk expres vragen om een beso in plaats van een vaso.......

Toen ik afgelopen dinsdag op het punt stond naar het vliegveld te vertrekken hoorde ik ineens een hele bekende stem in de kamer naast de mijne. En inderdaad: Pim Ruitenbeek. Pim had op mijn weblog gelezen dat ik in BA was, we hadden wat heen en weer gemaild over wanneer waar een biertje, maar Pim was geveld door een ontsteking aan zijn been. Gelukkig zijn ze hier niet zuinig met de antibiotica, dus het gaat inmiddels weer een stuk beter met hem. Als ik terug ben in BA gaat dat biertje er dan ook zeker van komen.

En toen dus de vlucht naar Iguazu. De piloot had er zin in, dus de watervallen heb ik eerst vanuit de lucht gezien. En aangezien de luchtleiding hier kennelijk wat losser is, hebben we voor het landen eerst een rondje boven de watervallen gedraaid. Top. En gisteren vanaf land. Na in Ecuador de neus van de duivel gezien te hebben, was het nu de beurt aan de `garganta` (keel) van de duivel. Vraag: zijn er meer plaatsen op deze wereld die genoemd zijn naar lichaamsdelen van Lucifer? Maar eerlijk is eerlijk: wederom een heel indrukwekkend stuk natuur. Nog nooit zoveel water zien vallen, je kreeg er dorst van. En de nevel zorgde ervoor dat ik de hele dag nog met een stukje Iguazu falls heb rondgelopen. Na de hoofdact het complex rondgelopen en een speedboattocht gemaakt. Tot onder een aantal watervallen. Dacht ik bij de garganta dat ik nat was, hier kwam het gewoon de boot invallen. Maar wel erg stoer om zo dichtbij te komen. Kortom: iedereen die me dit aangeraden heeft had meer dan gelijk. Stom dat het niet op mijn oorspronkelijke lijstje van 8 stond. De actuele stand van mijn to do`s is trouwens 7 gedaan, 2 te gaan.

Iguazu is trouwens even wennen na BA. Heel erg vochtig, warm en ik heb voor het eerst in weken weer eens last van de prikkende insecten. Vandaag ook nog even naar het drielandenpunt gelopen en Paraguay, Brazilie en Argentinie op 1 foto gezet. Zo direct lunchen, en dan verhuizen naar het schijnt het mooiste hostel van Argentinie. Met een heel groot zwembad....

Net gelezen `the Mick`, de biografie van Micky Mantle. Niet een hele sympathieke vent of zo, maar wel goede verhalen. Nu bezig in `the Lot`, een lekker wegleesboek over een schrijver van quizvragen. Heel veel trivia, handig wellicht voor de quiznight.

Ander stukje trivia is de volgende vraag. Welke kleur heeft het Nederlandse noodpaspoort? Ik weet sinds kort het antwoord: knalroze. De tas van een Nederlands meisje uit mijn hostel was gestoeln, dus heeft ze bij de Nederlandse ambassade een noodpaspoort moeten halen. Hele aparte kleur, maar het valt in ieder geval wel op. Een engelsman wist op te merken dat het wel heel Nederlands was.

De komende dagen: morgen terugvliegen naar Buenos Aires. Overmorgen een thuiswedstrijd van Independiente. Zondag wellicht Boca Juniors. Eten van een Lomo a la Pimienta bij DesNivel op Defensa. Begin volgende week de verplichte musea en andere sightseeing, en dan donderdag vliegen naar Rio voor Carnaval. Ik hou jullie op de hoogte.

Foto`s Buenos Aires en Iguazu zijn geupdate.

En speciaal voor Koen: vorige keer vergeten te melden, de beste speler van Independiente is een 17 jaar oude spits waarvan iedereen hoge verwachtingen heeft. Zijn naam is me even ontschoten, maar zijn bijnaam is `Kun`. Spreek uit als `Koen`. Heel grappig om af en toe met een heel vak `Dale Koen, dale Koen` te zingen. Je zou het leuk vinden hier!

Waar was ik gebleven... Vorige keer geschreven over Boca en de mededeling dat we River Plate nog in het vooruitzicht hadden. Dat was dus afgelopen woensdag. Om eerlijk te zijn: na Boca viel dat een beetje tegen. Veel groter stadion met als gevolg dus ook minder sfeer. Maar gelukkig kunnen de voetbalkijkavonturen wel met een hoogtepunt worden afgesloten: gisterenavond zijn we dankzij onze nieuwe Argentijnse vrienden naar een uitwedstrijd van Independiente geweest. In het bezoekersvak dus. En dan sta je midden tussen de harde kern en is het kabaal en lawaai pas echt dichtbij. Voeg daarbij dat het een uitwedstrijd in het kleine stadion van Argentinos Juniors was (altijd lastig), en de ervaring is compleet. Enig minpuntje: de einduitslag was 2-1 voor de thuisclub. Maar desondanks: het vinkje naast de Argentijnse voetbalwedstrijd kan nu pas echt gezet....

Verder verlopen de dagen nog steeds grotendeels in het omgedraaide dag- en nachtritme: om 10 uur ´s avonds een terrasje, om 1 uur eten, dan ergens een biertje en als laatste om een uurtje of 4 een club opzoeken. Vervolgens rond een uur of 9 na een ontbijtje slapen, en dat dan veel dagen achter elkaar. Beetje vermoeiend, maar erg leuk.

Tussendoor doe ik trouwens heus nog wel culturele dingen. Ben bijvoorbeeld naar het kerkhof in Recoleta geweest. Typisch gebeuren. Alleen maar praalgraven. Het geheel doet een beetje aan als een klein dorpje waarbij elk huis dus een graf is. Raar. Zie verder foto´s (als ik erin slaag die binnenkort weer eens te publiceren, nu lukt het in ieder geval niet).

Verder weinig te melden op dit moment. Zit nog 2 dagen hier en dan Iguazu. Zal mij benieuwen....

En wie niet springt..... Gisterenavond weer een belangrijk punt van mijn to-do list kunnen strepen: een voetbalwedstrijd in Argentinie bijwonen. We zijn naar Boca Juniors - Lanus geweest, en qua sfeer en beleving kunnen we daar in Europa nog wat van leren. Letterlijk de hele wedstrijd muziek en gezang en veel springen. Boca won met 3-0, dus er viel ook nog wat te juichen. Top dus. Woensdag gaan we naar River Plate, de andere grote club hier. Schijnt net zo leuk te zijn, dus daar verheug ik me op. En het kaartje kostte 16 pesos (ongeveer 4 euri 50). Redelijke prijzen dus!

De afgelopen dagen in BA lijken redelijk op de eerste dagen in Mendoza: Een volledig omgedraaid dag-en-nacht ritme. Veel feesten in grote clubs (Sunset, Big One) en na thuiskomst overdag slapen (na me even Koen of Sander te hebben afgemeld uiteraard). Van BA heb ik dus nog niet veel gezien, maar dat moet de komende dagen lukken.

Kreeg een mailtje van een vriend met onderstaande post-game analyse van de manager van Queens Park Rangers na een slechte wedstrijd die toch gewonnen werd: "To put it in gentleman's terms," he began. "If you've been out for a night and you're looking for a young lady and you pull one, some weeks they're good-looking and some weeks they are not the best. Our performance today would not have been the best-looking bird, but at least we got her in the taxi. She was not the best-looking lady we ended up taking home, but she was very pleasant and very nice, so thanks very much, let's have coffee." Kom daar maar eens om bij Louis van Gaal....

De rest van het nieuws is dat ik net mijn vluchten van en naar Iguazu (14 feb - 17 feb) en Rio de Janeiro (23 feb - 1 mrt) heb geregeld. Cuba wordt dus met een weekje ingekort ten gunste van een weekend carnaval in Rio. Zal mij benieuwen.

En weer een paar dagen en een hoop avonturen verder. Na het vertrek uit Bariloche een prima vlucht naar El Calafate gehad. Zaterdag gearriveerd na op het vliegveld voor het eerst deze trip een hotel gereserveerd te hebben. Ik had van een hoop mensen gehoord dat El Calafate deze tijd van het jaar (de Argentijnen hebben vakantie) erg druk zou zijn. En er waren inderdaad 7 telefoontjes voor nodig om een plekkie te vinden. Maar: uiteindelijk beland in Hospedaje Alejandra en prima geslapen. Zondag de plannen voor de volgende dagen gesmeed en de excursies geregeld.

Maandag naar de reden van bestaan van el Calafate: de Perito Moreno Gletsjer. Erg mooi, fraai, indrukwekkend en bedenk de rest er zelf maar bij. Het is een zeer beweegbare gletsjer; een paar meter per dag. Daarbij geteld de omvang (aan de randen een meter of40 hoog) betekent dat dat er regelmatig hele grote stukken ijs afbreken en in het water vallen. Hels kabaal en leuk om te zien.

Dinsdag een 4x4 tripje in de omgeving gedaan. Er was zelfs een sombrerosteen, dus ik voelde me gelijk thuis na afgelopen seizoen. Veel gezien en ook top.

En woensdag een levenslange ambitie (naast het stelen van een Picasso, het ontdekken van een verloren Inca-stad en sex met een stewardess) vervuld: vliegvissen. Die mannen zagen er altijd zo stoer uit in Frankrijk, dus toen de gelegenheid zich voordeed zag ik mijn kans schoon. De hele dag met 3 man (of om precies te zijn 2 man en 1 vrouw) langs een verlaten rivier gestaan en me de kunst meester gemaakt. Heel erg leuk om te doen, en ´s middags trapte er zowaar een vis in: zo rond 3 uur kon ik mijn eerste (en enige) zelfgevangen forel de kant ophijsen. Goed gevoel.

En nu dus Buenos Aires. Veel over gehoord, dus hetzal mij benieuwen. Het is hier in ieder geval weer een stuk warmer, zo rond de 30 graden. Heb de komende dagen een bijzondere slaapplaats: een soort van guestroom in een kunstgallerij. Met ligbad met bubbelfunctie (http://www.buenosaires.com.ar/1890_b_y_b_1.html klik op mas fotos).Wordt vervolgd.....

Lekker snel internet hier, dus veel fotos geupdate.

Afgelopen woensdag ben ik (met pijn in het hart) met de nachtbus vetrokken uit Mendoza om de volgende dag na 20 uur bussen aan te komen in Bariloche. Bariloche, ook wel het Geneve van Argentinie genoemd (door mij dan), is een stad aan een meer met veel bergen eromheen. Het doet aan als een kruising tussen de Alpen en de Grand Canyon (voor zover ik dat van foto's ken). Fraaie natuur, en een hostal met een mooi uitzicht over het meer.

Maar een van de leukste dingen aan Bariloche is dat Pim Ruitenbeek hier toevallig deze week ook is. En ik kan uit zeer betrouwbare bron melden dat het erg goed gaat met el Pimo. Gisteren gezellig een biertje gedaan en even bijgekletst (deels in het Spaans uiteraard). Vanaovond gaan we het nog eens dunnetjes over doen. Erg grappig om een collega tegen te komen in dit deel van de wereld.

Omdat ik iets achter loop op schema en toch graag naar Foz de Iguazu wil, heb ik mijn plannen iets aangepast. Morgen vliegen naar El Calafate om de Perito Moreno te bekijken, en vervolgens donderdag vliegen naar Buenos Aires. Torres del Paine, dat op het oorspronkelijke lijstje van 8 stond, schiet er dus deze trip bij in. Ach, mooi excuus om nog eens te gaan. En verder heb ik een aanbod gekregen dat wel erg aanlokkelijk klinkt, namelijk Carnaval vieren in Rio. Maar dan moet ik Cuba laten schieten. Ik ben er dus nog niet uit, maar luxeproblemen, nietwaar? Wordt vervolgd....

Foto's zijn geupdate.

Ik ben inmiddels een aantal dagen in Argentinië, of eigenlijk liever gezegd een aantal nachten. Afgelopen vrijdag om 18:00 aangekomen na een lange busrit en een paar uur wachten bij de grens. Het goede nieuws was dat een aantal Engelsen (Dua, Jamie en Marc) die ik kende van Uyuni hier al waren, dus hadden we ´s avonds afgesproken om te eten en te stappen. Het grappige in Argentinië is dat je hier dus echt pas na 10 uur ´s avonds aan tafel gaat; daarvoor zijn restaurants gewoon dicht. Het gevolg is dat je dus na middernacht klaar bent met eten, een terrasje opzoekt, daar tot een uur of 3 zit, en vervolgens pas de discotheek opzoekt. Doorredenerend kom je dan rond een uur of 9 ´s ochtends weer in het hotel, waarna je gaat slapen en het hele verhaal opnieuw begint.... Kortom: mijn ritme is redelijk omgedraaid, maar met goede reden. Want het is hier gezellig! En heel erg goedkoop, dat helpt ook. De mevrouw van de receptie in mijn hotel moet er in ieder geval erg om lachen dat ik elke ochtend vroeg verlopen voor de deur sta terwijl de rest zit te ontbijten.

Mendoza is een provinciestad van ongeveer een miljoen mensen em erg relaxed. Goed klimaat, niet te vochtig, brede straten met veel bomen en vooral veel goede wijn. Echt een ontdekking, en ik weet dat ik het vaker gezegd heb, maar dit is ook weer een aanrader.

De London Times heeft 2 jaar geleden een lijstje gemaakt van restaurants op deze wereld waar je geweest moet willen zijn. Nummer 7 op die lijst was 1884, van de gerenomeerde Argentijnse chef Francis Millman. En laat dat restaurant nou net in Mendoza staan! Gisterenmiddag gebeld voor een tafel voor 7 om 23:00, en geen enkel probleem. Dus wij daar ´s avonds naartoe en ik moet zeggen dat het echt prima was. Hele mooie lokatie in een oud klooster, beetje chique tent, maar leuke mensen en lekker eten. En dan komt de rekening...... Voor een voorgerecht, hoofdgerecht, fles wijn en koffie ben je dan 100 pesos pp kwijt (3,5 pesos is 1 euro). Geweldig.

Dus ik ben bang dat ik nog wel even wegblijf. Woensdag de bus naar Bariloche, en dan zien we weer verder. ;-)

Heb ik ooit in het verleden 3 films in Pathé Arena achter elkaar gezien, vanuit Mendoza, Argentinië kan ik jullie het heugelijke nieuws brengen dat dit record gisteren door mij verpulverd is en nu staat op maar liefst vijf (5!) complete speelfilms op 1 dag. De geslaagde poging vond plaats in Hoyt´s Supercine, en hoewel de omstandigheden niet ideaal waren (het was best lekker weer en je krijgt op een gegeven moment toch honger) kon de poging als overtuigend worden omschreven. Op volgorde van toenemende aantrekkelijkheid betrof het de volgende films:

Doom - Film naar het computerspelletje en dat zegt genoeg. Om even warm te lopen best aardig.
Just like Heaven - Romantische vrouwenfilm over de liefde.
Crash - Goede film, maar niet aan te raden als je al depressief bent.
Grimm - Mooie beelden, typische Terry Gilliam-film.
Jarhead - Goede film.

En verder ben ik erachter gekomen dat `Lo que paso, paso` ook van de sympathieke PuertoRicaanse singer/songwriter Daddy Yankee is. Beide nummers zijn te vinden op zijn recente langspeler `En mi barrio` (`In me wijk´), waar ongetwijfeld nog meer succesvolle singles van zullen volgen.

Want daar voel ik me heus niets te groot voor: De muzikant die vorige week ter sprake kwam heet niet Daddy Hollywood, maar Daddy Yankee. ¿Begrijpelijke vergissing toch?

Op mijn iPod schoot een paar dagen geleden ineens het nummker Informer van Snow tevoorschijn. Vraag. Waar gaat het over? Iemand die ooit de teksten verstaan heeft? Demis?

Het is zover: ik ben dus over de helft. Sinds mijn vertrek van Schiphol ben ik 59 dagen en een slordige 26.000 km verder (jaja). Nog ongeveeer 56 dagen te gaan. Het grappige is dat ik ook halverwege mijn To Do-lijstje ben: Spaans leren, Machu Picchu, Uyuni en Paaseiland zijn gedaan, en Perito Moreno, Torres del Paine, Buenos Aires en Cuba moeten nog. Ik denk trouwens dat er nog een 9e bijkomt, namelijk Foz de Iguazu. Het schijnt vanuit Buenos Aires heel makkelijk bereikbaar te zijn en iedereen die ik erover spreek is er erg enthousiast over. Dus. Het programma de komende weken: Santiago - Mendoza - Bariloche - El Calafate - Aguaplanes (of iets soortgelijks) - El Calafate - Buenos Aires - Iguazu - Buenos Aires - Havana. Klinkt goed, nietwaar?

Conclusies halverwege:
- Reizen stelt eigenlijk niet zoveel voor: alles komt altijd op z`n pootjes terecht
- Als ik terug ben ga ik sparen voor over 4 jaar
- Buiten de mensen mis ik verbazingwekkend weinig, ik snak naar een glas koude Hollandse melk
- Je zou zeggen dat ze hier wel raad weten met koffie, maar alles is Nescafè instant
- Alleen reizen is zelden alleen reizen; je komt altijd en overal mensen tegen
- Er bestaat een hoop interessants op deze wereld waar je totaal geen weet van hebt

De andere kant van het verhaal: met mijn budget zou iedereen het kunnen ;-)

Na 5 dagen Paaseiland ben ik weer terug in Santiago. Gisteren teruggevlogen in een bijna lege Boeing 767 (in totaal nog geen 20 passagiers waar er zo`n 300 inpassen), gaf wel een luxe gevoel.

Paaseiland (en niet de Paaseilanden) is `s werelds meest afgelegen bewoonde eiland, 3700 km van de Chileense kust. Het is ontdekt door degene die het het eerst gevonden heeft, de Nederlandse admiraal Roggeveen op Paaszondag 1722, vandaar de naam dus. Paaseiland is bekend door de beelden die er gevonden zijn, de Moai`s. Deze zijn een representatie van voorouders en zijn over het hele eiland (120 vierkante kilometer), dat vulkanisch van aard is, te vinden. To zover de geschiedenisles.

Bij aankomst was het al gelijk duidelijk: Paaseiland is snoerheet en meer Polynesisch dan Zuid Amerikaans. Iedereen die uit het vliegtuig kwam kreeg een bloemenketting. In de volgende dagen heb ik alle verplichte oefeningen op het eiland gedaan, hetzij te voet (de vulkaan Rano Kau), te scooter (hele eiland, tof!), of een gedeelde 4x4 (met een Japanner en een Zuid-Koreaanse, ook weer hele eiland). Hoogtepunt was Rano Raraku, de steengroeve waar alle beelden gemaakt werden. Verder goed verbrand (alweer), verveld, maar prima gegeten; veel verser wordt vis niet. Natuurlijk ook een mooie stempel in mijn paspoort gehaald, en Paaseiland kan afgevinkt.

De verkiezingen zijn rustig verlopen, en Chili heeft de eerste vrouwelijke president in haar geschiedenis, Michelle Bachelet. De eigenaresse van het hotel waar ik zat was daar in ieder geval erg blij mee.

Foto`s zijn geupdate

En weer een nieuw land! Ik zit nu een paar uur in Chili, en het is hier weer heel anders dan in voorgaande steden. Flink warm (30 graden), en heel Europees. Weer een nieuwe muntsoort (Pesos) met nieuwe wisselkoersen (1 euro is 550 pesos), dus weer even wennen. Zondag a.s. zijn hier verkiezingen en het barst hier van de aanhangers van beide kandidaten met vlaggen en hele orkesten. Morgen een grote bijeenkomst van één van de kandidaten, dus misschien wel leuk om even mee te pikken.

En van het telefoonfront: zoals een aantal van jullie gemerkt heeft kon ik met mijn eigen Nederlandse telefoon vanuit La Paz bellen. Mijn in Peru gekochte apparaat doet het nog steeds niet, en hier in Chili doet mijn Nederlandse telefoon het ook weer niet. Dus weer even geen contact mogelijk......

Morgen Santiago wat beter bekijken en een ticket naar Isla de Pascua (Paaseiland) proberen te regelen. Wordt vervolgd ;-)

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in de hits hier op dit moment, download Shakira-La Tortuga, Daddy Hollywood-Gasolina, en een nummer waar ik de artiest niet van weet, maar het heet 'Lo que paso paso´. Stereo op 10, verwarming hoger, ogen dicht en je bent in een Zuid Amerikaanse discotheek!

Never before in the history of my autopech heb ik op zulke mooie plekken stilgestaan. De tour naar Uyuni was geweldig. De natuur is niet te geloven, de groep in de Jeep was erg leuk, en als klap op de vuurpijl begaf 2 keer een band het. De eerste dag de Salar, grote (100 bij 120 km) zoutvlaktes waar op plekken een klein laagje water op staat. Dat geeft een heel raar effect, zie daarvoor de foto´s. ´s Avonds geslapen in een hotel dat helemaal van zout gemaakt is. De twee dagen daarna van lago naar laguna gereden door een zeer afwisselend en schitterend landschap. Echt heel indrukwekkend. Ik had me er niet zoveel van voorgesteld, maar wederom een aanrader voor alle thuisblijvers. Moet ik wel zeggen dat we dikke mazzel met het weer hadden, want in de regen is het zeker minder leuk. Mijn verjaardag is in stijl gevierd: een heel basic hotel met slaapzalen bij Laguna Colorado. Uiteraard wel met een koud biertje (Salta, Argentijns, erg lekker) met mijn Jeepgenoten.

Vandaag het ticket voor overmorgen naar Santiago de Chile geregeld. Dus nu nog even een dagje niks in La Paz. Terug naar de studio in Hilversum.... (Foto´s geupdate)

Ook nooit geweten dit!

Vanwege de hoogte (een kleine 4 kilometer) ziet een voorzichtig ingeschonken biertje er hier standaard zo uit.

Terwijl de Boliviaanse regen gestaag uit de hemel valt zit ik weer eens achter een PC. De techniek begint weer terug te slaan, want mijn telefoon doet het niet meer. Probleempje met de accu, maar verwacht dus op dat vlak de komende periode niets.

La Paz dus. Het blijkt lastig om hiervandaan naar het volgende doel, Uyuni te komen. Een soort van semi-doodlopende straat dus. Wel een leuke straat trouwens. Wat erg leuk blijft is het verschil met Europeese steden. Veel meer actie en leven. Eén grote openluchtmarkt. Inclusief mannetje met typemachines die officiële formulieren invullen voor je. En ze hebben hier Salteñas, een soort van pasteitjes die erg lekker zijn. Het eten is trouwens de hele reis al prima. En erg goedkoop alles. De munteenheid is hier Bolivianos, en 9,5 Bolivianos is 1 euro. Eén salteña kost bijvoorbeeld 2 Bolivianos.

Het plan voor de komende week is als volgt. Vanavond met de nachtbus naar Uyuni, waar een tour van 3 dagen langs de Salar, laguna´s, geijserts en nog veel meer moois wacht. Vervolgens zondag met de nachtbus terug naar La Paz, en vandaar vliegen naar Santiago de Chili. Volgende stop is dan Rapa Nui, oftewel Paaseiland. Ik laat weer van me horen.....

En er zijn weer foto´s van Arequipa, Puno, en La Paz.

Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk loop je een hoekje om en zie je het volgende.....

And we're back! Het heeft even geduurd, maar ik ben er nog. Laat ik beginnen met iedereen het beste te wensen voor 2006. Allemaal veel plezier, en als er nog behoefte is aan reistips heb ik er nog wel een paar..... Verder is mijn telefoon(verbinding) niet goed, werkt slecht tot niet de afgelopen week. En de internetverbindingen hier in La Paz zijn dodelijk traag. Korte post en voorlopig even geen foto's dus.

De laatste post ging over Machu Picchu. Welnu, na Machu Picchu en een dagje Cuzco ben ik naar Arequipa in zuid-Peru gevlogen. Gelijk de eerste avond nieuwe vrienden gemaakt in de plaatselijke disco (en natuurlijk Sander even gebeld) en dat heeft ook de toon voor kerst gezet. Ik heb dus veel gegeten en gedronken, waarbij het echte toerist uithangen er een beetje bij is ingeschoten. Maar je kan niet alles hebben, nietwaar? Na Arequipa vorige week woensdag met de bus naar Puno. Daar de Islas Flottantes (drijvende eilanden) en Taquille bekeken. Wederom erg indrukwekkend. Vervolgens na een dagje rust door naar La Paz, waar ik met ex-collega's van Micha, Kim en Jennifer, had afgesproken. Uiteindelijk haakten er nog meer mensen aan, zodat we met een groepie in Mongo's oud en nieuw gevierd hebben. En je weet het: "when in Rome, act like the Romans". Traditie wil hier dat je met oud- en nieuw een gele onderbroek draagt, dus dat heb ik keurig gedaan. Geen vuurwerk buiten, maar des te meer binnen. Vervolgens gisteren en vandaag een beetje in La Paz gewandeld, jammer alleen van de vele regen. Het plan is nu door naar Uyuni, maar het reisagentschap hier werkt nog niet erg mee. Nog iets te regelen dus.

Feitelijk zijn jullie weer bij, ik zal de volgende keer weer iets meer mijn best doen.... ;-)

In één woord: helemaalgeweldig! Echt een verplicht nummer, en het maakt niet uit hoe hoog de varwachtingen zijn, ze worden overtroffen...
Vrijdag en zaterdag heb ik dus een beetje hier in de buurt rondgelopen. Zondag de Sacred Valley tour. Eerst 2 markten, en toen de ruïnes van Ollantaybambo en Chinchero. Erg mooi. Inmiddels ook mijn "home away from home" ontdekt, namelijk Los Perros. Erg lekker café met leuke mensen, goede muziek en prima eten. Goeie sfeer, zou Erik Blom zeggen.
En maandag was het dan zover. ´s Ochtends om 6 uur de trein en ´s middags Machu Picchu. Zie foto´s. Het is mogelijk om de Waynu Picchu te beklimmen, dat is de berg achter de ruïnes op de foto. Stevige klim, maar dan heb je ook wat. Ik heb heel wat SMSjes verstuurd vanaf de top, want het uitzicht was echt briljant. De hele setting is waanzinnig; alleen maar hoge bergen om je heen en dan zo´n complex. ´s Middags weer naar beneden en de natturbaden van Aguas Calientes bezocht. Er zit een hoop zwavel in het water dus het stinkt best wel een beetje, maar desalniettemin verfrissend. Dindagochtend met de bus om 6:30 weer omhoog, en aan de hand van een gids de boel nog eens op het gemakje bekeken. Vervolgens de laatste 2 kilometer van de Incatrail in omgekeerde volgorde gedaan, naar de Sungate. Dat is het punt in de trail waar je de berg oversteekt en Machu Picchu ziet liggen. Ook weer geweldig, ondanks alle wolken. Vervolgens weer 4 uur terug met de trein en vroeg naar bed. Het is nu woensdag 16:00. Net geluncht met Kim en Jennifer, ex-collega´s van Micha die toevallig ook hier zijn. En nu dus aan het updaten. Gratis tip aan iedereen die dit leest, ga naar Machu Picchu. De verwachtingen waren hoog, maar die zijn meer dan waargemaakt. Echt een ervaring die ik iedereen gun!

wordt hier gebruikt om fonetisch te refereren aan Sacsayhuamán, een grote archelogische site op een heuvel in Cuzco. Ben er vandaag geweest, en het is erg indrukwekkend. Rij na rij van precies in elkaar passende stenen. Op deze plek is ook de beslissende veldslag tussen de Spanjaarden en de Inca´s uitgevochten, met het bekende resultaat.

And now for something completely different. De laatste update kwam uit Lima. Ik heb daar nog een dag rondgelopen en leuke dingen gedaan (naar de film ¨The exorcism of Emily Rose¨, Het centrum bekeken, musea en kerk bezocht, beetje rondhangen op terrasjes, dat soort dingen). Donderdagochtend ben ik naar Cuzco gevlogen. Cuzco is het kloppend hart van archeologisch Peru, en ik moet zeggen dat de vlucht alleen al erg stoer was. Na landing onder de deskundige leiding van taxichauffeur Walter een hotel gezocht en gevonden en gelijk de stad in. Alles ademt hier history uit. Behalve de enorme hoeveelheid toeristen dan, maar dat hoort erbij. Gelijk mijn trip naar Machu Picchu geregeld (dinsdag aanstaande), dus dat gaat goedkomen. Verder kan ik nu al uit betrouwbare bron meedelen dat Cuzco waarschijnlijk de titel ¨gladste stad op aarde¨ verdient. Alle straten zijn hier van die gladde keitjes, en als het dan geregend heeft is het net wintersport (Debutánt!).

BTW: ik ben in Lima ook nog even naar de Peluqueria (kapper) geweest. Nadat ze heel voorzichtig begon te knippen kon ik een aanmoedigend ¨un poco mas¨ niet onderdrukken, maar dat had ik beter wel kunnen doen. Deze dame bleek een rechtstreekse afstammeling van Delilah en het resultaat is op de foto te zien. Maar ja, voor 10 soles mag je ook niet al te veel verwachten.

Mijn planning de komende dagen: morgen musea en kerken, zondag tour van de sacred valley, en maandag en dinsdag dus Machu Picchu. Daarna met de bus naar Arequipa om kerst te vieren.

Webdisk weer geupdate.

Kende ik nog niet...

Met de nieuwe aanwinsten heeft de selectie van HCAW 3 wederom een uitbreiding ondergaan. Reden genoeg voor een nieuwe spelersbus in de kleuren van de persoonlijke sponsor. Coach Berrevoets: ¨Het feit dat er in deze bus ruimte is voor maar liefst 44 selectiespelers geeft mij ook iets meer armslag bij het uitdelen van lijfstraffen¨.

Peru dus. De afgelopen dagen volgens plan twee keer gevlogen en nu present in de hoofdstad van Peru. Ik zit in Miraflores, een soort van omgekeerde Bijlmer. Een buitenwijk met veel flats, maar dan op een goede manier. Vlak aan zee, de lucht is hier zilt, dus het vakantiegevoel slaat gelijk genadeloos toe. En ook het hotel is erg goed. Wel erg lekker weer wat luxe na de hostals van de afgelopen weken. Maar ach, ik mag niet klagen...

Wat trouwens ook helpt bij het vakantiegevoel is het Peruviaanse geld. Ze gebruiken hier geen dollars maar Soles, en 1 dollar is 3,3 sol. Het aloude vakantiemonopolygeld-gevoel, dat wij sinds de euro te zelden meer meemaken, doet weer zijn intrede. Sommige dingen blijken erg goedkoop, andere weer erg duur, en soms doet een rekenfoutje wonderen. Dit heeft bijvoorbeeld nu al geleid tot de 3e wet van Bogaard. Voor de nieuwelingen nog even de 1e wet van Bogaard: "Als ze je niet ziet staan dan ziet ze je ook niet zitten", en de 2e wet van Bogaard (ook wel bekend als de 1e kookwet van Bogaard): "Gebruik van het lekkerste ingrediënt altijd 2 keer zoveel als in het recept staat". Aan dit illustere rijtje kan dus nu worden toegevoegd de 3e wet van Bogaard, die ongetwijfeld later bekend zal worden als de 1e reiswet van Bogaard: "Je eerste taxirit in willekeurig welke stad is altijd de duurste".

Iets wat ik ook niet wist maar nu begin te ontdekken is dat veel bekenden "dubbelgangers" in andere landen hebben. Zo heb ik in die 3 weken tot nu toe onder meer en onder andere al gezien de Ecudoriaanse Ruud Dijkman, de Ecuadoriaanse Britt Niekerk, de Ecuadoriaanse Marieke Pohlman, de Ecuadoriaanse Ross, De Ecuadoriaanse Harry Mulish, de Ecuadoriaanse Carel Koenders (2 keer!), en de Peruviaanse Jon Dahl Eric Johann Olav Tomasson. Of het was een Deense toerist. Of misschien wel Jon Dahl Eric Johann Olav Tomasson zelf, wie zal het zeggen.

Verder is Peru nu al anders dan Ecuador. Iets schoner lijkt wel. De taxi´s zijn wit in plaats van geel. Ander bier (Cuzcueña). En ik ben gisteren voor 7 soles (goedkoop) naar de nieuwe Harry Potter geweest. Subtitlado, spaans gesproken leek me nog wat te hoog gegrepen. Kortom, ik amuseer me nog steeds uitstekend, zo direct naar Lima-centrum om daar eens rond te neuzen en op zoek naar een PC met USB om weer eens wat foto´s kwijt te kunnen.

Update: Foto´s beschikbaar

Het heeft even geduurd, maar daar is ie weer. Vanuit Cuenca, dekzeilencapitol van Ecuador. Erg mooie stad. Even geen foto´s want geen USB-aansluiting, maar echt de moeite waard. Ik ben hier inmiddels 3 dagen. De busrit hiernaartoe was net als de andere busritten weer een belevenis. In de bus snoerharde salsa- en reggeaton muziek, soms onderbroken door zo´n B-oorlogsfilm. Verder komen er constant verkopers aan boord om je van alles aan te smeren (van kettinkjes tot eten tot snoep tot toiletpapier), en daarnaast is de hele route hier één grote halte. Iedereen kan te pas en te onpas de bus stoppen en van die mogelijkheid wordt gretig gebruik gemaakt. Erg vervelend is trouwens ook het constante orenploppen door de hoogte- en dus drukverschillen. Kortom: anders dan bij ons.

Ook het eten is trouwens anders. Het goede nieuws is dat de Ecuadorianen mijn voorliefde voor Avocado delen. Verder heb ik ¨Cuy¨ gegeten, Cavia dus. Ander hoogtepunt was de Encebollado, een soort vissoep waar je een bakje popcorn en een bakje sla bijkrijgt, dat je vervolgens geacht wordt in de soep te gooien. Erg apart. En de porties zijn erg ruim. Nou ben ik niet zo´n grote eter, dus mijn bordje is zelden leeg. En zoals eskimo´s 32 soorten sneeuw kennen, zo heeft men hier 36 soorten mais. Van wit tot zwart en alles daartussenin (zelfs geel). Verder is het moeilijk wennen aan hoe goedkoop alles hier is. Een biertje is een dollar, en voor het eten ben je zelden meer dan 5 dollar kwijt in restaurants. Een glas vers sap: 75 centavos. En de laundry kost ongeveer 2 dollar per keer. Ik heb inmiddels wel één keer mijn kleren wat kleiner teruggekregen dan ik ze had weggebracht, maar dat mag de pret niet drukken.

Maar Cuenca dus. Mooie oude koloniale stad met mooi weer. Vanochtend ben ik naar Ingapirca geweest, Incaruïne hier in de buurt. De best bewaarde van Ecuador. Ik lees overal dat Peru veel mooier is dus dat komt nog, maar deze was al de moeite waard.

Het plan voor de komende dagen is om een beetje vaart te maken: morgen met het vliegtuig terug naar Quito, en maandag met Avianca, Columbia´s Finest, vliegen van Quito naar Lima. Vervolgens Lima bekijken en snel doorvliegen naar Cuzco om Macchu Picchu te doen. We gaan het meemaken!

Net terug van de Nariz del Diablo-treinreis. Geweldig, en het weer werkte ook al mee. De Nariz zelf viel me tegen, maar het stuk vlak voor Alausi was erg mooi. Ik ben weer goed verbrand. Morgen op weg naar Cuenca. Webdisk ge-update, dus zelf kijken kan weer. Wordt vervolgd in Cuenca.....

Even kort: ik ben aangekomen in Riobamba. Wel een verschil met Quito. Wonen er in Quito meer dan 2 miljoen, hier zijn het er zo´n 125.000. De stad doet op het eerste gezicht dan ook een beetje doods aan: net Eindhoven. Wederom een hotel gevonden, het Tren Dorado naast het station waar de trein vertrekt naar de fameuze Nariz del Diablo. $10 per nacht. Die gebudgeteerde $50 per nacht lijkt dus aan de ruime kant......

De laatste update uit Quito. Ik stap straks namelijk op de bus naar Riobamba om me een beetje richting Peru te bewegen. De afgelopen dagen weer een hoop gedaan. Het weer was steeds goed, met uitzondering van zaterdag en zondag. Ik heb vorige week een wedstrijd van de plaatselijke FC, Liga de Quito, bekeken in een kroeg hier. Erg leuk, ze wonnen met 5-1. Communiceren ging prima, en er hing een sombrero dus ik voelde me er gelijk thuis. Verder naar het Itchimbia park geweest, ligt op één van de heuvels hier. Ook al mooi. Zaterdag naar de Mitad del Mundo, de evenaar, geweest. Zie foto´s. En gisteren dus mountainbiken op de Cotopaxi, een vulkaan. Gestart op 4600 meter, best hoog. Wel erg lekker om alleen naar beneden te hoeven. Jammer genoeg was het echt bokkeweer (bokkenweer? je houdt het niet meer bij), maar erg indrukwekkend. Gelukkig nog een goede glimp van de berg zelf kunnen zien. Aparte belevenis. Verder is het hier nog steeds de Quito feestweek: Er rijden constant bussen met feestende mensen door de stad. Erg leuk, behalve als je de volgende dag vroeg op moet.

De telefoon die ik heb aangeschaft lijkt trouwens een tijdelijk oplossing. Hij schijnt op de rest van het continent niet te werken. En voor de literairen onder jullie: ik heb inmiddels 2 boeken gelezen. The Manchurian Candidate, wel aardig, en Dave Eggers´ Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit. Aanrader. Weer wat foto´s beschikbaar op webdisk.

En nu dus naar Riobamba. Ik ben benieuwd....

Gisterem heb ik m ook ff voor het stappen ingetikt en toen had ik een leuke avond, dus daar gaat ie: (Accenten lukt niet met dit toetsenbord, dus denk die er even bij)

(Melodie: My way)

Er is, een plek op aard
Waar je kunt leven als een koning
Het is, er altijd schoon
Met frisse lucht
Ook in je woning
De men, sen zijn er leuk
Kijk eens daar loopt Annet Sekreve
Want mooi, zo mooi als dit
Alleen Geneve

In het mooie Zwitserland
daar vervult God je stoutste wensen
Alleen goede TV
Dus kwaliteit
En nooit meer Jensen
Het leven is er goed
Beter kun je als man niet treve,
Want mooi, zo mooi als dit,
Alleen Geneve

Je auto kun je altijd kwijt
En iedereen is steeds op tijd
En alle vrouwen dansen paal
Het is neutra, ler dan neutraal
Altijd fondue en chocala
Nee echt geen stad doet dat je na
Dat is Geneve

Er bestaat geen beter oord
Niet in ons land, niet op dees aardbol
De glazen zijn
er nooit eens leeg
ze zijn altijd vol
Er is geen Pim Fortuyn
Dus een ding moet je goed beseve,
Want mooi, zo mooi als dit,
Alleen Geneve

Het is de stad, de stad van God
Geen mens trof ooit, een fraaier lot
Dan te werken, in die stad
Er is nog nooit, een fiets gejat
Je slaagt geheid, dus krijgt nooit spijt
Van jouw Geneve



(En nu ga ik stappen ;-)

# posted by Daco Bogaard @ 2:25 AM 1 comments

Geen tekstupdate, die komt later, maar ik zit er nu toch: Vandaag een excursie geboekt om zondag te gaan mountainbiken bij de Cotopaxi: http://volcano.und.nodak.edu/vwdocs/volc_images/img_cotopaxi.html. Ik ben benieuwd! Er staan trouwens ook weer wat nieuwe foto´s van Quito op de webdisk.

Ach ja, als je 4 maanden vakantie hebt is er wel eens een half uurtje over... En Jeroen van Merwijk zei het al: vanuit een trein gezien is Soest best mooi.

(Melodie: Volare)

Genève oh oh
Genève oh oh oh oh
Genève ligt met rommel vol
Genève gebeurt nooit een hol
Genève het stinkt er, je buurman verlinkt er de straat zomaar zo gaat dat daar
Er staat altijd file, je eten is nooit op tijd klaar
Je kan er niet bowlen, er wordt veel gestolen, echt waar

Genève oh oh
Genève oh oh oh oh
Het weer stelt ook niet veel voor
Met voetballen gaan ze nooit door
Altijd is het tochtig, je muren zijn vochtig, het meer is vervuild tot en met
Geen vis wordt gevangen, alleen drab en vuil in je net
Geen hond is er aardig, compleet mensonwaardig, is het

Fietspimp

Evert dacht zelf heel modern bezig te zijn toen hij aankondigde zijn fietsbanden te gaan oppimpen.

En dit (net links van het midden van de foto, goed kijken) is nou een kolibrie. Gewoon in de tuin.....

En het is weer tijd voor een update. Ik zit inmiddels een paar dagen in een hotel in ¨Gringolandia¨, het nieuwe gedeelte van Quito. Alleen maar hotels, café´s en restaurants. Het epicentrum van toeristisch Quito dus. Quito ligt op 2800 meter, dus de boekjes waarschuwden allemaal voor hoogteziekten. Ik heb daar gelukkig geen last van, alleen constant een droge mond. Verder eet ik natuurlijk prima-de-luxe gezond, veel fruit en sapjes. Quito is wel een hele vieze stad; veel smog en qua afval nemen de Ecuadorianen het ook niet zo nauw. Als je in de bus je flesje water leeg hebt word je geacht dat gewoon naar buiten te gooien.

Afgelopen zaterdag wezen stappen hier. Een belevenis. Gestart in een discotheek om de hoek en mijn ogen uitgekeken. Iedereen danst hier! Ook de mannen dus. Waarschijnlijk dat Salsa hier een verplicht afstudeervak is. Bij sluiting met wat nieuwe vrienden en vriendinnen naar een after hours discotheek verkast en uiteindelijk om 5:30 mijn bedje opgezocht. En jongens, sorry, maar we weten allemaal wat er gebeurt als ik een bakkie op heb en in de buurt van een mobiele telefoon kom..... Zondag heb ik dus ook niet veel gedaan.

Vorige keer schreef ik al over de arma´s. Deze wijk schijnt ´s avonds erg gevaarlijk te zijn, waarbij er ook nog een seizoensinvloed is. Het loopt namelijk tegen kerst, en ook crimineel Quito komt dan graag met een cadeautje thuis. En daarvoor is geld nodig. Vraag. Hebben de berovers genoeg engels geleerd om om je geld te vragen of gaan ze ervan uit dat de situatie voor zich spreekt? Het devies is dus weinig geld mee te nemen. Hierbij komt de bekende vrijgezellendagtruc trouwens goed van pas, ik ga niet de deur uit zonder $50 in de sok. Helaas werkt dit niet met een fototoestel. En verder liggen mijn spulletjes netjes in de kluis bij mijn Spaanse les-locatie.

Ik ben dus ook begonnen met Spaanse les. Dagelijks wordt er onder deskundige leiding van Anna-Lucia een stortvloed aan woorden, zinnen, maar met name uitzonderingen op regels over mijn uitgestrooid. Maar al met al erg leuk en ik ga met sprongetjes vooruit.

Deze week zit ik dus nog in Quito. Het voorlopige plan is om volgende week Cuenca en Riobamba te gaan bekijken, en daarna door te reizen naar Peru. Ik ben benieuwd.

O ja, mijn speciaal aangeschafte universele badstop blijkt tot nu toe op geen enkele wastafel te passen....

en dan staat het glaasje verse sap nog niet eens op de foto ;-)

Het is weer tijd voor een een kleine update. Het is nu zaterdagmiddag 16:00 uur in Quito, dus genoeg tijd om even te schrijven.

Het niet zo prettige nieuws na de laatste post is het overlijden van Oma Pronk. Ik had nog geen goede mobiel, dus ik hoorde het via de mail. Gelukkig was ik er maandag voor mijn vertrek nog geweest, en verder heeft iedereen er wel vrede mee op deze manier. Voor mij in ieder geval genoeg reden om een goede borrel op haar te drinken, namelijk een fles wijn van $22,-, wat best veel is hier... Vandaag trouwens nog geprobeerd om in een van de vele kerken van Quito een kaarsje op te steken, maar dat is niet gelukt.

Het plan was om vrijdag met de bus naar Quito te gaan. Guayaquil wel gezien. Korte samenvatting: Een park is geen park zonder Iguana´s, Motors zijn kennelijk witgoed, Warm!, Durex is hier een merk fornuis, en verder valt er weinig te beleven. Weg dus. Vrijdagochtend melde ik me dus bij de busterminal. Het systeem wees zichzelf verbazingwekkend goed, want binnen no time had ik een kaartje ($7) voor de bus naar Quito. Vervolgens een uur gewacht en toen eindelijk vertrokken. De chauffeur bleek niet bijzonder gehecht aan veiligheid en ononderbroken lijnen; hij zou het in Parijs niet slecht doen. Maar: when in Rome, act like the Romans! Cool blijven kijken en geen gekke dingen doen. Om 18:30 arriveerden we in het donker in Quito. Vraag: waarom is het hier in de zomer vrijwel op de evenaar al rond zessen donker? De lonely planet was over Quito al een beetje paniekzaaierig, en ook de taxi waar ik instapte bleek niet genegen zich in het centrum te wagen. Bovendien had hij nog nooit gehoord van de hotels die ik had uitgezocht, maar hij wist nog wel wat. Dat wat bleek Hotel Bavaria, waar ik voor $15 een nachtje mocht logeren. De eigenaar, Pablo, wees mij er nogmaals op dat Quito ´s avonds mucho peligroso is, door de jongetjes met de arma´s. Alle hotels en huizen gaan dan ook schuil achter hekwerk waar Heras jaloers op zou zijn. Maargoed. Na de reis leek een biertje wel op zijn plaats en gelukkig kon daarin voorzien worden. Tijdens het tweede biertje liet Pablo, die trouwens precies hetzelfde lachje heeft als Eddy, de tijdelijke roommate van Chandler, ineens vol trots zijn eigen arma zien. Gezellig. Snel een hapje eten aan de overkant (zo min mogelijk peligroso) en naar bed.

Vanochtend vroeg opgestaan om een nieuwe hotel te zoeken. Ook hier bleek dat een fluitje van een cent; missie weer binnen 15 minuten gepiept. Ik zit de komende dagen voor $12 per nacht in de Amazonas Inn. Vervolgens naar het oude centrum gelopen en alles gezien wat er te zien valt. De nog niet afgeronde Basilica beklommen, erg fraai. Verder een mobiel op de kop getikt ($35 kom daar in Nederland nog maar eens om), dus er kan gesmsd worden. De verkoopster riep nog tegen me, ¨Peligroso, bad people¨, dus dat was geruststellend.

Kortom, alles gaat prima. Trouwens een kleine mea culpa: het SAS-handboek (erg leuk, dank Vranc) stelt dat als je niet drinkt dat je binnen 3 dagen dood bent, en niet 2....

Als het goed is zijn de foto´s weer via webdisk beschikbaar.

Adios,

Daco

Dus de stand is nu 2-2. Voor foto´s zie links links ;-)

Subtiel Sander!

Het is nu woensdagochtend 10:30. Omdat ik vandaag moest verkassen ben ik op tijd opgestaan. Goed ontbeten met veel fruit en om 10 uur op pad om een nieuw hotel te zoeken. Vraag. Is er in Nederland 1 straat die genoemd is naar een datum? Hier stikt het ervan namelijk, en ik kan me niet herinneren zoiets ooit gezien te hebben. Maargoed. Uit de lonely planet "Hotel California" uitgezocht en er naartoe gelopen. Bleek in orde, dus om 10:12 zat mijn to do-lijst voor vanochtend erop. Ga voor de grap straks nog wel even naar Hotel Sander kijken denk ik. Ik heb net mijn camera gelinkt aan deze PC dus hier gaat ie dan: Gezien de chinese karakterset heb ik geen idee of dit werkt. Straks webdisk maar even proberen. Mocht het werken, deze foto is genomen op weg naar beneden van een kerk op een hoge heuvel. Ik was drijfnat van het zweet toen ik boven was, het is erg warm hier... Maar wel pittoresk toch? Tot zover, terug naar de studio in Hilversum.

En daar is ie dan. Mijn eerste post vanuit het buitenland. Het is hier (Guayaquil) nu ongeveer 4 uur ´s middags en ik zit in het Grand Hotel Guayaquil aan een Corona (mijn tweede, nog eentje is in het Spaans "uno mas", dat heb ik dus alvast geleerd) achter een PC.
Mijn eerste dag heb ik dus overleefd. Na een hartverwarmend afscheid op Schiphol van mijn vrienden (de foto is op de een of andere manier al gedelete) ging de KL 753 op weg naar Bonaire, alwaar wij om 4 uur ´s nachts (Het toetsenbord is hier anders { zit namelijk op de plek van´en zo kan ik nog wel even doorgaan) arriveerden. Echt klote geslapen, en ze bleven maar met voer komen. Vraag. Zetten mensen op hoge hoogte ook een beetje uit? Zijn dikke mensen op 10 kilometer hoogte nog een beetje dikker? Uiteindelijk om 7:30 (nou zit Ñ weer op de plek van :) geland op/in (- zit waar / hoort te zitten, nu zal ik stoppen) Guayaquil. Snel met een taxi naar de stad (voor een lousy $6,-) want ik was kapot. Mijn kamer was al beschikbaar (goed gedaan broertje) dus ben ik gaan slapen tot ongeveer 12Ñ00. Toen gedouched, geschoren en op pad. Bij het eerste terrasje neergestreken voor de verplichte medicinale coca cola per dag en de mobiel tevoorschijn gehaald om eens wat SMSjes in te halen. Maarrrrr: geen bereik. De stand dus zover: Techniek 1, Daco 0. Gaan we nog een oplossing voor verzinnen. Vervolgens in de snikhitte een heuvel beklommen op weg naar een klooster. Erg pittoresk, maar fnuikend. Zou er graag een foto van plaatsen, maar geen USB aansluiting. Techniek 2, Daco 0. Zie net trouwens Ajax 2, Praag 0. Gunstig. Lijkt me een mooi moment om af te sluiten. Tot zover Guayaquil, terug naar de studio in Hilversum.